ben senden önce ölmek isterim

Ben senden önce ölmek isterim. Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? Ben zannetmiyorum bunu. Iyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin Fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. Ve toz oluyorum yaşiyorum yanında senin. Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin. Ve orada beraber yaşarız külümün içinde külün ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. Toprağa beraber dalacagız. Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. Ben daha ölümü düşünmüyorum. Ben daha bir çocuk doğuracağım Hayat taşıyor içimden. Kaynıyor kanım. Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, ama sen de beraber. Ama ölüm de korkutmuyor beni. Yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. Ben ölünceye kadar da Bu düzelir herhalde. Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? Içimden bir şey : belki diyor. (bkz: nazım hikmet ran)

efsane

bir nazım hikmet şiiri. ben senden önce ölmek isterim. gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? ben zannetmiyorum bunu. iyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin... fedakârlığımı anlıyorsun : vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin. sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin. ve orda beraber yaşarız külümün içinde külün, ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. toprağa beraber dalacağız. ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak : biri sen biri de ben. ben daha ölümü düşünmüyorum. ben daha bir çocuk doğuracağım. hayat taşıyor içimden. kaynıyor kanım. yaşayacağım, ama çok, pek çok, ama sen de beraber. ama ölüm de korkutmuyor beni. yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. ben ölünceye kadar da bu düzelir herhalde. hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde? içimden bir şey : belki diyor.

nazım hikmet şiiridir. ben senden önce ölmek isterim. gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun? ben zannetmiyorum bunu. iyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin... fedakârlığımı anlıyorsun: vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için. ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin. sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin. ve orda beraber yaşarız külümün içinde külün, ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar... ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek. toprağa beraber dalacağız. ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak: biri sen biri de ben. ben daha ölümü düşünmüyorum. ben daha bir çocuk doğuracağım. hayat taşıyor içimden. kaynıyor kanım. yaşayacağım, ama çok, pek çok, ama sen de beraber. ama ölüm de korkutmuyor beni. yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. ben ölünceye kadar da bu düzelir herhalde. hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde? içimden bir şey: belki diyor.

şunun kıymetini iyi bilsinler.

ne kadar biz olamasakta acını görmeye dayanamam.

"vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için" nazım, sen ne güzel bir adamsın.

ben de senden diyerekten buga girilebilir.

"iyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. "

bunu gerçekten sadece anneler ister sanırım. evlat acısı çekmemek için

bunun adı düpedüz bencilliktir bencilliktir birader. eski entrylerimden hatırıma geldi => (#603396)

Nazım Hikmet'in en sevdiğim şiiri diyebilirim. Bugün ricam üzerine Simge Arslan yorumladı, minnettarım, paylaşmak istedim. buyrun

iyisi mi,beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun. kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni gorebilesin fedakarliğimi anlıyorsun vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan senin yanında kalabilmek için.

anneme, babama ve sevdiğim kız için ettiğim duadır.

"- sakın benden önce ölme olur mu erdal? - olur nurten." (bkz: leyla ile mecnun)

sadece annem için düşünürüm bunu. o zaman da evlat acısı yaşar. bir miktar bencillik gibi bu söz. bilemedim.

sevdiğim herkesten önce gitmek isterdim sahiden

(bkz: bencillik) o acıyı yaşatmak istemem, her ne kadar pek üzülmeyecek olsalarda hiç üzülmesinler benim yüzümden daha iyi.

ben  senden önce ölmek isterim.  gidenin arkasından gelen  gideni bulacak mı zannediyorsun?  ben zannetmiyorum bunu.  i̇yisi mi, beni yaktırırsın,  odanda ocağın üstüne korsun                      içinde bir kavanozun.  kavanoz camdan olsun,  şeffaf, beyaz camdan olsun                      ki içinde beni görebilesin...  fedakârlığımı anlıyorsun :  vazgeçtim toprak olmaktan,  vazgeçtim çiçek olmaktan                          senin yanında kalabilmek için.  ve toz oluyorum  yaşıyorum yanında senin.  sonra, sen de ölünce  kavanozuma gelirsin.  ve orda beraber yaşarız  külümün içinde külün,  ta ki bir savruk gelin  yahut vefasız bir torun  bizi ordan atana kadar...  ama biz  o zamana kadar  o kadar  karışacağız  ki birbirimize,  atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz                                       yan yana düşecek.  toprağa beraber dalacağız.  ve bir gün yabani bir çiçek  bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse  sapında muhakkak  iki çiçek açacak :                      biri sen                      biri de ben.  ben  daha ölümü düşünmüyorum.  ben daha bir çocuk doğuracağım.  hayat taşıyor içimden.  kaynıyor kanım.  yaşayacağım, ama çok, pek çok,  ama sen de beraber.  ama ölüm de korkutmuyor beni.  yalnız pek sevimsiz buluyorum                                  bizim cenaze şeklini.  ben ölünceye kadar da  bu düzelir herhalde.  hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?  i̇çimden bir şey :                    belki diyor, belki...                                         18 şubat 1945                                            piraye nâzım hikmet

(bkz: kusturan başlıklar) lanet olası duygusallar.

''ben daha bir çocuk doğuracağım hayat taşıyor içimden. kaynıyor kanım. yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, ama sen de beraber. ama ölüm de korkutmuyor beni. yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini. ben ölünceye kadar da bu düzelir herhalde.''

gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun?